راه‌ های نادرست بسیاری برای توجیه شکست وجود دارد

چون شیر به خود سپه شکن باش
فرزند خصال خویشتن باش
دولت طلبی سبب نگه دار 
با خلق خدا ادب نگه دار
نظامی گنجوی

همه ما کمابیش به یاد می‌آوریم که در دوران کودکی و نوجوانی وقتی در بازی با همسالان شکست می‌خوردیم، چگونه آسمان و ریسمان را به هم می‌بافتیم تا دلیلی خارج از موضوع توان و مهارت خود برای شکست بتراشیم. از باد و باران بگیر تا سبک بودن توپ یا شیب زمین. این دلیل تراشی بیهوده برای شکست‌های‌مان مقتضای کودکی بود و البته بعدها خیلی از ما یاد گرفتیم که دلیل ناکامی خود را در خود بیابیم. موفق‌ترین ما کودکان دیروز کسانی بودند که زودتر یاد گرفتند نقایص کار خود را بشناسند و آنها را برطرف کنند.

حکایت انتخابات هم همین است. می‌شود مردم تهران و برخی شهرهای دیگر را متفاوت پنداشت. می‌شود افراد رقیب را به هر برچسبی متهم ساخت، می‌توان نمایندگان پیروز کمتر شناخته شده را به دروغ جزو تیم خود محاسبه کرد. برای فرار از برخورد اصولی با شکست، بیش از آنچه فکر کنید راه حل وجود دارد، اما این راه‌ حل‌ها هیچ‌کدام منجر به پیروزی در رقابت بعدی نخواهد شد.

آن جناح سیاسی که خود را اصولگرا می‌خواند و اکنون دلایل متعددی برای اشکال گرفتن به این نام‌گذاری وجود دارد، در مجلس نهم (مجلس فعلی) اکثریتی خیره‌کننده داشت. 80 درصد نمایندگان این مجلس برای مجلس بعدی رأی لازم را کسب نکردند. در تهران به‌عنوان مرکز کشور که نقش تاثیرگذاری در مجلس آینده خواهد داشت، هیچ یک از اصولگرایان رأی نیاورند. در برخی شهرها به شکل سمبولیک اصولگرایان سلطه بیش از یک دهه‌ای خود را از دست دادند.

اینها به این معنا نیست که این جناح کل آرای خود را از دست داده، ولی با هر تفسیری هر چند خوشبینانه شکست محسوب می‌شود. این نکته هم مغفول نماند که این رقابت در شرایط برابر اتفاق نیفتاده و نیروهای جوان و کمتر شناخته شده یک طرف در مقابل همه بزرگان و مشهورهای طرف مقابل به چنین نتایج درخشانی دست یافته‌اند.

اکنون اختیار با شکست‌خوردگان است. می‌شود برای شکست، هزار دلیل بی‌ربط و هوادار شادکن تراشید. نگارنده از جهت منافع ملی و به‌عنوان یک شهروند علاقه‌مند به رقابت عادلانه، از اصولگرایان دیروز می‌خواهد که به این ناکامی، نگاهی استراتژیک داشته باشند و با نگاه به گذشته خود، خواست مردم و منافع ملی، به بازسازی عناصر هویتی خود بپردازند. اصلاح‌طلبان و اعتدالیون بیش از پیش می‌دانند به نفع کشور است که رقیبانی عاقل و پخته داشته باشند.

* عضو «شورای سردبیری» روزنامه «فرصت امروز»