ریزش مخاطب در پی تقسیم ناعادلانه سود / تاج و تخت از دست رفته فرمول یک

کاهش مخاطبان تلویزیونی و از دست دادن طرفداران، فرمول یک را دچار یک بحران استراتژیک کرده است. این رقابت ها بنا به دلایلی، در سال های اخیر محبوبیت خود را در بین مردم از دست داده است.

درآمد عمده رقابت های فرمول یک، از حق پخش تلویزیونی و حمایت مالی اسپانسر ها تأمین می شود. وجوه به دست آمده، توسط سهامدار بزرگ فرمول یک، برنی اکلستون و هیأت مدیره فرمول یک، بین تیم ها توزیع می شود. این بخش از درآمد های فرمول یک، بخش بسیار مهمی از گردش مالی این رقابت هاست و روز به روز در حال افزایش است.

سال 2015، گردش مالی رقابت های جنجالی فرمول یک، یک میلیارد و 900 میلیون دلار برای 29 رقابت بود و یک میلیارد و 400 دلار سود خالص داشت که دو سوم آن متعلق به خود فرمول یک است که داستان توزیع پیچیده ای دارد.

به هر تیم، به طور متوسط 33 میلیون و 500 هزار دلار رسید و مابقی مبلغ با توجه به عملکرد تیم ها و نتیجه به دست آمده در سه فصل گذشته و نتیجه مذاکرات بر سر پاداش تیم های قدیمی و با سابقه تقسیم شد.

توزیع پیچیده و بحث برانگیز

اگر سود حاصل از رقابت های فرمول یک را به یک کیک بزرگ تشبیه کنیم، همیشه بهترین سهم و خوشمزه ترین قسمت کیک به فراری می رسد. سال گذشته، فراری 20 درصد سود کل را که برابر با192 میلیون دلار بود، دریافت کرد، درحالی که دومین مدعی قهرمانی رقابت های فرمول یک، مرسدس بنز 171 میلیون دلار دریافت می کند.

یکی از دلایل کاهش رونق فرمول یک این است که بیشتر درآمد حاصل از مسابقات،  به دلخواه میان پنج تیم بزرگ ردبول،  فراری، مک لارن، ویلیامز و مرسدس تقسیم می شود.

مثلا رنو، برای بازگشت به عرصه رقابت ها، تنها حق دریافت 64 میلیون دلار از سهم سود حاصل را دارد، که این مبلغ فقط یک پنجم از بودجه رنو را برای شرکت در رقابت ها تأمین می کند یا حتی می توان به حساب و کتاب و توزیع ناعادلانه دو شرکت Force India و Sauber درسال گذشته که منجر به طرح شکایتی از سوی کمیسیون اروپا شد، اشاره کرد.

وقتی پای صحبت از بحران در رقابت های فرمول یک به میان می آید، در واقع صحبت از بحران قشری از طرفداران است. این مسابقات، علاوه بر تماشاچیانی که دارد، میلیون ها بیننده در سطح جان دارد در حالی که این سیستم پرداخت های سلیقه ای، ناخودآگاه به کمرنگ شدن مسابقات فرمول یک دامن می زند و به طور مداوم از تعداد طرفداران و مخاطبان تلویزیونی کاسته می شود. حتی تکنولوژی های به کار رفته در خودرو ها، قهرمانی چهار فصل متوالی فراری با سباستین فتل و قهرمان بازی های لوییس همیلتون هم به جذابیت بازی ها کمکی نکرد.

حتی تصمیمات فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی هم کمک چندانی به جذابیت فرمول یک نکرد. سال 2010، فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی تصمیم گرفت سوخت گیری در حین مسابقه را ممنوع کند، بنابراین لازم بود خودرو های شرکت کننده از ظرفیت بالای سوخت بهره مند باشند.

این تصمیم  با دو هدف کاهش مصرف سوخت و تشویق تولید کنندگان به تولید خودرو هایی با مصرف سوخت کمتر اتخاذ شد. بعد ها در سال 2014، موتور های هیبریدی برای حفظ محیط زیست وارد عرصه رقابت های فرمول یک شدند. مرسدس بنز، تولیدکننده ای بود که در این زمینه سربلند بیرون آمد.

به این ترتیب، این رقابت ها سال 2009، نزدیک به 600 میلیون بیننده تلویزیونی داشت، در سال 2012 به 500 میلیون و سال 2014 به 425 میلیون رسید و فرمول یک در حال از دست دادن یکی از مهم ترین منابع درآمدی خود، یعنی حق پخش تلویزیونی است. در واقع فرمول یک بین سال های 2011 تا 2014، حدود 100 میلیون بیننده تلویزیونی خود را از دست داد.