مجمع ایران و اروپا، سرمایه‌گذاری و تجارت در دوران پساتحریم

پس از امضای طرح مشترک - توافقنامه - تاریخی میان ایران و گروه 1+5 در سال 2013 که منجر به تعلیق برخی از تحریم‌های اقتصادی ایران شد، زمینه برای تقویت منافع تجاری در ایران و اروپا فراهم آمد. این تصمیم تعیین‌کننده حاکی از عقب‌گرد مورد انتظار از تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران است.

از این رو، با چشم‌انداز بهبود روابط سیاسی و همچنین تغییر آب و هوای کسب‌و‌کار جدید بین اروپا و ایران، فرصت‌های تجاری خود را نشان می‌دهند. از این رو، به منظور درستی و ارزیابی پس از تحریم‌ها و تعیین چارچوب تجارت و سرمایه‌گذاری، کشورهای اروپایی اقدام به سازماندهی این امر و تسریع در روند بهبود فضای کسب‌و‌کار بین ایران و اروپا کردند.

 اهم موضوعات مطرح شده به وضعیت ایران در منطقه و جامعه بین‌المللی، روابط تجاری ایران و اتحادیه اروپا، منابع انسانی، بازار مصرف در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، مخابرات، حمل‌و‌نقل، کشاورزی، بهداشت، هوافضا و انرژی اختصاص دارد.

تلاش برگزار‌کنندگان و شرکت‌کنندگان در این مجمع رسیدن به درک واقع‌بینانه‌تری نسبت به موضوعاتی از قبیل کدام تحریم‌ها لغو خواهد شد و کدام باقی خواهد ماند؟ تاثیرات توافق نهایی بر کسب‌و‌کار و تجارت و روابط ایران و اروپا چه خواهد بود؟ چالش‌های اساسی انجام کسب‌و‌کار در ایران چیست؟ و همچنین اقتصاد ایران چگونه برای افزایش سرمایه‌گذاری در دوران پساتحریم آماده می‌شود؟و... است. این سوالاتی است که جامعه فعالان اقتصادی کشور نیز باید مدنظر داشته باشند. 

حضور بیش از 200 نفر از مدیران ارشد و سیاست‌گذاران مطرح نشان‌دهنده توجه جدی جامعه بین‌المللی به بازار ارزشمند و بکر ایران است. در حال حاضر، جامعه بین‌المللی در انتظار ایران پساتحریم است و در این مقطع همه شرکت‌ها، نهادها و وزارتخانه‌ها باید برای پساتحریم برنامه‌ریزی و اقدام کنند. در حال حاضر، نشانه‌های مثبت اولیه‌ای در ارتباط ایران با غرب دیده می‌شود.

 اگر این نشانه‌ها در عمل به راه‌حلی دیپلماتیک برای بحران هسته‌ای کشور بینجامد و تحریم‌ها پایان یابد، در آن صورت ایران چگونه خواهد توانست برخی از سرمایه‌گذاران بالقوه غربی را جذب کند؟ سرمایه‌گذاران بزرگ همواره به دنبال گزینه‌هایی هستند که به طور بالقوه سود بالا و ریسکی منطقی و قابل انتظار داشته باشند. هجوم سرمایه‌گذاران به اروپا نیز در این راستا قابل تفسیر است.در این راستا توجه به صنایع نفت کشور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. 

در واقع، اگر در آینده‌ای نزدیک راه‌حلی دیپلماتیک برای مناقشه هسته‌ای کشور پیدا شود، احتمالا سرمایه‌گذاران غربی ابتدا جذب صنعت نفت و پتروشیمی کشور خواهند شد. البته ایران در بسیاری از صنایع از ظرفیت‌های بالقوه بالایی برخوردار است، ولی نفت و منابع سوخت فسیلی در این میان از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند.