غیر‌ نفت چه داریم؟

خودپرداز امروز ما ماجرای نفت را بررسی می‌کند. 

روایت اول

قیمت نفت از مرز 200 دلار عبور کرد. 

روایت دوم

به‌ظاهر نفت باز هم ارزان‌تر شده و نزدیک به 56 دلار معامله می‌شود. 

بررسی روایت اول

1000 تومان بردارید و یک روزنامه بخرید تا کمی اطلاعات عمومی‌تان به‌روز شود. 

بررسی روایت دوم

خبر صحیح است، خب در این شرایط تکلیف چیست؟ کارشناسان خودپرداز پس از 10 شبانه‌روز برنامه‌ریزی و تحقیقات به دستاوردهای مهمی برای خروج از بحران رسیدند. 

صدور و درآمد‌زایی منابع غیر‌نفتی نتیجه تحقیقات خودپردازی ما بود. اکنون باید بررسی کنیم و ببینیم که چه منابع غیر‌نفتی داریم. 

دوستان محقق در بررسی‌های‌شان به این نتیجه رسیدند که پسته و زعفران و فرش و پاره‌ای دیگر از اقلام تولید داخل در چند‌سال اخیر به‌واسطه مدیریت‌های درخشان دوستان در خارج نیز تولید می‌شود، در نتیجه پیشنهاد ما از منابع باقیمانده تولید داخل جهت صادرات می‌تواند موارد زیر باشد: 

صادرات دشنام و ناسزا

تحقیقات مرکز ما نشان می‌دهد که روزانه ده‌ها دشنام و ناسزای جدید در کشور تولید شده که می‌تواند منبع مناسبی برای صادرات غیر‌نفتی باشد. خلاقیت موجود در بین مردم در زمینه تولید روزانه ده‌ها ناسزا آن‌قدر ناب و جدید است که می‌تواند جایگزین مناسبی برای نفت باشد. 

صادرات روشنفکران

طبق آمار گرفته شده از سازمان آمار‌های غیر‌رسمی در کشور ما در هر ساعت 15 روشنفکر به جمع انتلکتوئل‌ها اضافه می‌شوند. باتوجه به اینکه این آمار در کشور‌های غربی رشد منفی دارد می‌توانیم در زمینه صادرات این محصول فعالیت و بازاریابی کرده و روزانه ده‌ها نفر از روشنفکران جدیدی  راکه در فضاهای مجازی ظهور می‌کنند صادر کنیم. 

صادرات موسسه و بانک

طبق برنامه توسعه بیست‌و‌سوم در سال 1384 قرار بر این بود که در سال 1400 هر ایرانی یک بانک داشته باشد که خدارو شکر هم‌اکنون در همین مسیر جلو می‌رویم و افق‌های سال 1400 بسیار روشن به نظر می‌آید، درنتیجه می‌توانیم به‌زودی شاهد صادرات بانک به کشور‌های منطقه و حتی کشورهای غربی باشیم. تولید روزانه 13 بانک با نام‌های مختلف پدیده‌ای است که اگر مدیریت درست شود می‌تواند منبع درآمد صادرات غیر‌نفتی سال‌های آتی باشد. 

صادرات اختلاس‌گران

در برخی از کشورهای غربی و حتی شرق آسیا مانند ژاپن آن‌قدر میزان سلامت نظام مالی‌شان بالاست که هر تقی به توقی می‌خورد ملت به خیابان‌ها آمده و اعتراض می‌کنند. پیشنهاد ما صادرات تعدادی از اختلاس‌گران به کشورهای دیگر است، حال این پدیده چه تاثیری می‌تواند بر این کشورها داشته باشد؟ تصور کنید در کشوری مانند ژاپن در یک سال 10میلیارد دلار اختلاس شود، بدیهی است که در سال بعدش هرگز مردم به‌خاطر اختلاف مالی یک‌میلیون دلاری اعتراض نمی‌کنند و چه‌بسا که خوشحال هم می‌شوند. از آنجایی سالانه ده‌ها نفر در کشور به واسطه مدیریت درست به جمع اختلاس‌گران اضافه می‌شوند، این پدیده، منبع مناسبی برای صادرات غیر‌نفتی است. 

خبرنگار واحد مرکزی/خودپرداز