این كشورها مالیات بر درآمد ندارند

بنجامین فرانكلین، یكى از بنیانگذاران ایالات متحده تنها دو چیز را در دنیا مطلق می دانست: مرگ و مالیات.

مالیات بر درآمد افراد در سرتاسر جهان یكى از منابع اصلى درآمد دولت هاست و بحث بر سر مالیات در دوره هاى اخیر انتخابات ریاست جمهورى آمریكا و اروپا جنجال برانگیز بوده است.

اما كشورهایى در دنیا وجود دارند كه شهروندان شان اصلاً مالیات بر درآمد نمى پردازند. اینها معمولاً كشورهایى هستند كه یا به بهشت هاى مالیاتى معروفند یا براى تأمین هزینه هاى دولت از منابع طبیعى استفاده مى كنند.

امارات متحده عربى

این كشور یكى از بالاترین سرانه هاى درآمد را در دنیا دارد؛ ٤٩هزار دلار. هیچ مالیات بر درآمد یا سرمایه اى را از شهروندانش دریافت نمى كند. امارات كه هفتمین ذخایر نفتى و طبیعى بزرگ دنیا را در اختیار دارد، به جاى تأمین درآمد از درآمد افراد، به پولى كه از شركت هاى نفتى دریافت می كند، وابسته است.

شركت هاى نفتى باید تا ٥٥ درصد مالیات بر درآمد به دولت بپردازد؛ بانك هاى خارجى نزدیك به ٢٠ درصد. به گفته سازمان كشورهاى صادركننده نفت، نزدیك به ٣٠ درصد تولید ناخالص داخلى امارات متحده عربى به صورت مستقیم از عایدى نفت و گاز به دست می آید.

شاغلان خارجى در این كشور هیچ پولى براى بیمه امنیت اجتماعى به دولت پرداخت نمى كنند اما شهروندان اماراتى باید ٥ درصد از كل درآمد ماهانه شان را به صورت ماهانه براى بیمه تأمین اجتماعى به دولت بپردازند. صاحبان كار شهروندان اماراتى هم باید 12/5 تا ١٥ درصد حقوق پایه یك كارمند را براى امنیت اجتماعى و حق مستمرى به دولت پرداخت كنند.

قطر

قطر نفت خیز با سرانه ١٠٢,٨٠٠ دلارى تولید ناخالص داخلى ثروتمندترین كشور دنیاست. درآمدش را از ذخایر طبیعى نفتى خود به دست می آورد. این كشور سومین ذخایر نفتى بزرگ دنیا را در اختیار دارد. قطر سرمایه گذارى سنگینى روى زیرساخت خود كرده است تا بتواند كالا صادر كند. تجارت هایى كه با نفت و گاز سر و كار دارند باید مالیات بر درآمد ٣٥ درصدى به دولت بپردازند.

این كشور مالیات بر درآمد شخصى، سود سهام، سود سرمایه یا ملك دریافت نمى كند اما قطرى ها موظف هستند ٥ درصد از درآمد خود را براى مزایاى امنیت اجتماعى و کارفرمایان ١٠ درصد از درآمدشان را براى تأمین هزینه هاى دولت كنار بگذارند.

عمان

مثل بسیارى از كشورهاى خاورمیانه، عمان بخش زیادى از درآمد خود را از نفت خام به دست می آورد. به عنوان مثال در نیمه اول سال ٢٠١٢، درآمد نفتى عمان كه نزدیك به ٧٠ درصد كل درآمد این كشور را تأمین می كند، با افزایش ٣٠ درصدى نسبت به نیمه اول سال ٢٠١١ به 7/١٣ میلیارد دلار رسید.

شهروندان عمانى مالیات بر درآمد یا سود سرمایه نمى پردازند اما باید 5/6 درصد از حقوق ماهانه خود را به مزایاى امنیت اجتماعى اختصاص دهند. در صورت خرید ملك هم باید مالیات ٣ درصدى از رقم قرارداد را به دولت بپردازند.

كویت

كویت ششمین دخایر نفتى بزرگ دنیا را در اختیار دارد كه درآمد حاصل از آن تقریباً نیمى از تولید ناخالص داخلى، بیش از ٩٠ درصد درآمد حاصل از صادرات و ٨٠ درصد درآمد دولت این كشور را تأمین می كند. شهروندان كویتى هم مالیات بر درآمد نمى پردازند اما موظف هستند 5/7 درصد حقوق خود را براى مزایاى امنیت اجتماعى كنار بگذارند، شاغلان ١١ درصد.

با وجود اینكه كویت یكى از ثروتمندترین كشورهاى دنیاست اما اعتراض ها و اعتصاب هاى كارگرى كه از میزان حقوق خود راضى نبودند، باعث شد كه دولت در سال ٢٠١٢ میلادى ٢٥ درصد به حقوق كارگران اضافه كند. صندوق بین المللى پول به همین خاطر به كویت هشدار داد و گفت كه این اقدام شاید به پایدارى بودجه هاى مالى این كشور ضربه بزند.

عربستان سعودى

بزرگ ترین صادركننده نفت دنیا از شهروندان خود مالیات بر درآمد نمى گیرد اما خارجى هایى كه در این كشور براى خودشان كسب و كار راه می اندازند باید ٢٠ درصد از درآمد خود را به دولت بپردازند. كارمندان عربستان سعودى ٩ درصد از درآمد و صاحبان مشاغل ١٨ درصد از درآمد خود را باید براى مزایاى امنیت اجتماعى به دولت بپردازند.

نفت منبع اصلى تأمین بودجه دولت است كه معادل ٤٥ درصد تولید ناخالص داخلى و ٩٠ درصد درآمد حاصل از صادرات است. نفت بسیارى از خارجى ها را به سمت عربستان سعودى كشانده و بیش از یك سوم جمعیت این كشور را تشكیل می دهند.