صنایع دستی همواره یکی از نشانههای تمدن و قدمت تاریخی کشورها در جهان به شمار میروند. کشورها و مللی که دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی زیادی هستند، گنجینه عظیمی از هنرهای دستی محسوب میشوند چراکه هنر به قدمت بشر است و انسان از همان آغاز به دنبال خلق زیبایی و ایجاد اشیای زیبا بوده است. اگرچه بسیاری از محصولات ساخته دست انسان برای رفع نیازهای وی پدید آمدهاند، اما همیشه این کارکرد اجتماعی با کارکرد هنری نیز همراه بوده و طرح و نقش و رنگ یکی از ارکان مهم محصولات تولیدی انسان بوده است.
سفالگری نیز بهعنوان یکی از نخستین محصولات ساخته دست انسان که کاربرد مستقیم در نوع زندگی وی داشته است، در عین حال که یک ابزار مورد نیاز شناخته میشده، هیچگاه از روح هنری و زیباییطلب انسان خالی نبوده و بهویژه در دنیای امروز، دیگر نه بهعنوان یک مایحتاج، بلکه بهعنوان یک اثر هنری خواهان زیادی دارد.
در حال حاضر یکی از مهمترین صنایع دستی در بسیاری از کشورهای آسیایی، صنعت سفالگری است. در این میان هندوستان از جمله کشورهایی است که در زمینه سفالگری دارای تاریخی کهن است. ریشه سفالگری در این کشور به درازای تاریخ است و به دوران نوسنگی باز میگردد و همپای شکلگیری تمدن دره سند رشد یافته است. هند سرزمینی با فرهنگها و ادیان مختلف است و رد پای این تلفیق اجتماعی و فرهنگی را میتوان در هنرهای دستی این کشور نیز دید. سفالگری نیز از جمله صنایع هنری این کشور محسوب میشود که همچون نگارخانهای، هنر و فرهنگ متنوع این سرزمین را تا به امروز در خود حفظ کرده و بازتابانیده است.
آثار سفال یافته شده در هند حتی در قدیمیترین ادوار آن نیز گویای مهارت و چیرهدستی سفالگران آن بوده و این امر نشان میدهد که سفال یکی از مهمترین صنایع این سرزمین بوده است، بهطوریکه امروزه سفالگری، یکی از مهمترین صنایع هنری در هند شناخته میشود که همگام با پیشرفت تکنولوژی، در عین حفظ طرحها و نقوش قدیمی، در حجم انبوه تولید میشود و یکی از مهمترین منابع درآمد خانوارها در روستاها و شهرها بوده و نقشی حیاطی در تولید ناخالص ملی کشور هند و حتی درآمد خارجی آن ایفا میکند.
البته سفالگری هنوز در بسیاری از روستاهای هند به شیوه سنتی و به وسیله چرخ سفالگری انجام میگیرد و طبق برآوردی که صورت گرفته است بیش از 40درصد سفالگران روستایی از چرخ سفال معمولی استفاده میکنند. بهطورکلی هند در کنار چند کشور دیگر در حال توسعه آسیایی، از مهمترین صادرکنندگان سفال به شمار میروند و بازارهای مهم این محصول، کشورهای ایالات متحده، مکزیک، هنگکنگ، ژاپن، آلمان، ایتالیا و فرانسه هستند. با این حال سهم هند از این بازار جهانی نسبت به چین درصد اندکی است اما درحال رشد است.
شهرهای گجرات و کوجرانواله دارای سابقهای طولانی در ساخت سفال هستند و هزاران نفر از خانوادههای این شهرها بهطور مستقیم یا غیرمستقیم به کار تولید سفال مشغول هستند. البته ذکر این نکته ضروری است که صنعت سفال در هند، به دلیل رشد بازارهای رقیب و ضعف بازار داخلی آن، با رکودی جدی مواجه شده است. در این میان محصولات چینی که با قیمت کمتر و تولید انبوه به بازار روانه میشوند، یکی از علل اصلی رکود بازار سفال هند هستند چراکه تولید سفال در بسیاری از شهرهای هند هنوز به شیوه قدیمی و سنتی انجام میشود و طبیعی است که تاب مقاومت در مقابل کالاهای چین را که به شیوه صنعتی و حجم انبوه به تولید سفال میپردازند، ندارد.