این درهای دوست داشتنی

جمع‌ کردن درهای پلاستیکی برای خرید ویلچر در دنیا حرکتی فراگیر و شناخته شده است. در کشورهای مختلف نمونه‌هایی از این حرکت انجام شده است. «درهای عشق» عنوان حرکت مشابهی در آمریکاست که یک جمعیت خیریه بین‌المللی بانی‌اش شده. آنها در صفحه‌های اینترنتی‌شان درباره این کار توضیح داده‌اند: «ما با بازیافت درهای پلاستیکی، برای خرید ویلچر برای کودکان ناتوان پول جمع می‌کنیم. این کار همچنین برای محیط‌زیست سودمند است. اگر این درها جمع‌آوری نشوند مدت‌ها در محیط‌زیست باقی می‌مانند. این درها برای بازیافت و تولید ظرف‌های پلاستیکی، نیمکت‌های پلاستیکی و قوطی‌های رنگ به شرکت‌های مربوط فروخته می‌شوند.» اعضای این کمپین توضیح داده‌اند که درهای عشق صرف‌نظر از تفاوت‌های نژادی، جنسیتی و مذهبی و بدون توجه به ریشه‌های اجتماعی و فرهنگی افراد معلول به آنها کمک می‌کنند. یکی از آخرین خبرهای سایت این کمپین مربوط به توافق با یک شرکت بازیافت دیگر برای خرید درهاست. شرکتی که به یکی از حامیان درهای عشق تبدیل شده و قرار است با آن همکاری کند. یک خبر دیگر هم حاکی از جمع‌آوری 13 تن در فلوریداست.

پروسه حمل درها تا ایالت کنتاکی هم داوطلبانه انجام شده. مسئول این کمپین می‌گوید هر از گاهی بسته‌ای پر از درهای پلاستیکی مقابل در خانه‌اش دریافت می‌کند و این به عادت زندگی روزمره او تبدیل شده است. بسیاری از کلیساها و نهادهای خیریه دیگر در آمریکا به کمک این خیریه آمده‌اند تا کودکان ناتوان را ویلچردار کنند. همچنین بعضی از افرادی که ویلچر داشتند و دیگر آن را نیاز ندارند، این خیریه را محل مناسبی برای هدیه کردن ویلچرشان شناخته‌اند. در کوزوو نمونه دیگری از کمپین جمع‌آوری درهای پلاستیکی فعال است. اعضای سازمان ملل در کوزوو شروع به جمع‌آوری این درها کرده‌اند و جمع‌آوری هر 250 کیلوگرم برای آنها به معنی تهیه یک ویلچر است. دانشجویان دانشگاه آمریکایی کوزوو هم با حرکت اعضای سازمان ملل همراه شده‌اند و مصمم‌اند که کارشان به خرید تعدادی ویلچر منتهی شود. پروژه درهای پلاستیکی در کوزوو توسط کوراب احمدی، دانشجوی سال سوم اقتصاد و مدیریت در همین دانشگاه شروع شده. او درباره ایده‌اش گفته: ‌«برادرم در ترکیه است و آنها هم در دانشگاه‌شان این کار را کرده‌اند. چرا ما این تجربه را تکرار نکنیم؟» سفارت ترکیه در کوزوو موافقت کرده است که درهای پلاستیکی را به دانشگاه ترکیه‌ای برساند و به جمع درهای در انتظار بازیافت در این کشور ملحق کند. بعد از آن سفارت ترکیه، ویلچرهای تهیه شده از فروش درها را به این کشور خواهد فرستاد.

اکنون با گذشت چهار ماه از شروع این حرکت این خیریه توانسته بیش از 200 کیلوگرم در بطری جمع کند. 10 خانواده هم برای تامین ویلچر هدف‌گذاری شده‌اند. اعضای کمپین امیدوارند بتوانند دانش‌آموزان را هم به فعالان کمپین‌شان اضافه کنند تا از طریق آنها خانواده‌های دیگر را درگیر کنند. از آنجایی که درهای پلاستیکی برای تجزیه شدن در طبیعت به 400 سال زمان نیاز دارند، این حرکت نه تنها انسان‌دوستانه محسوب می‌شود، بلکه حرکتی به نفع محیط‌زیست است. احمدی که از استقبال مردم از این کمپین خوشحال است، در تلاش است یک سازمان مردم نهاد تاسیس کند که در آن زباله‌ها و پسماندها را به مواد مفید تبدیل کند و این کار را به اشکال مختلفی ادامه دهد.

آفریقای جنوبی یکی دیگر از کشورهای میزبان کمپین جمع‌آوری درهای پلاستیکی است. چند وقت پیش نخستین مجموعه هزارتایی درهای پلاستیکی توسط یک شرکت زیست‌محیطی در این کشور جمع‌آوری شد. درهای پلاستیکی بطری‌ها و پلاستیک‌هایی که برای بسته‌بندی نان به کار می‌روند در این کمپین جمع‌آوری شدند که به ازای هر هزار تای آنها یک ویلچر تهیه شده. این ویلچرها به یک مرکز معلولان با 26 تخت و 200 مددجوی روزانه رفته و بخشی از نیاز آنها را برطرف کرده است. انجمن زنان یونان هم یکی دیگر از حامیان معلولان با کمک جمع‌آوری درهای پلاستیکی در دنیاست. زنان در این انجمن که بیش از 60 سال قدمت دارد، به خیریه‌های مختلف کمک می‌کنند تا به اهداف‌شان برسند. یکی از اقدامات اخیر آنها هم کمک به جمع‌آوری درهای پلاستیکی بطری‌ها بوده است. کریستا آنمودی آرزوگلو، رییس این انجمن که خودش 150هزار در بطری را جمع‌آوری کرده گزارشی از روند کار انجمن در این باره ارائه کرده. او گفته: «کیسه‌های بزرگ پر از درهای پلاستیکی ماه‌هاست که از پله‌های موسسه بالا می‌آیند و آخرین شمارش نشان می‌دهد شمار درها از 150هزار تا گذشته. . . وقتی دیگر در آسانسور ساختمان به خاطر حجم انبوه کیسه‌ها باز نمی‌شد فهمیدیم وقتش رسیده که آنها را برای بازیافت تحویل دهیم. بعضی از دوستان ما داوطلب شدند که با ماشین‌ها و وانت‌های‌شان درها را انتقال بدهند. بعد از یک ساعت رانندگی، در خیابان کولوکوترونی در گیانیتسا پارک کردیم. مردم هجوم آوردند تا برای خالی کردن بار ماشین‌ها و انتقال آنها به مقصد به ما کمک کنند. آنها کمک کردند درها را یکی یکی چک کنیم تا فلز و سنگ و زباله‌ای در آنها نباشد. به خاطر اینکه این مواد برای پروسه بازیافت مشکل ایجاد می‌کنند و شرکت بازیافت از پذیرش آنها امتناع خواهد کرد.»مسئول انجمن توضیح داده که مردم از سراسر یونان همین‌طور به فرستادن درهای پلاستیکی ادامه می‌دهند چون می‌دانند به تعداد زیادی از آنها برای تهیه ویلچر نیاز است. برای ویلچرهای باطری‌دار این مقدار باید بیشتر هم باشد. انجمن تا به حال هشت ویلچر تهیه کرده است که به بیمارستان‌ها و افراد نیازمند شناسایی شده تحویل داده شده‌اند.

در لبنان هم یک موسسه خیریه وارد ماجرای درهای پلاستیکی شده و در این باره نوشته: «هر 500هزار در بطری یک ویلچر بالقوه برای نیازمندان است. این کار را به یک عادت تبدیل کنیم.» آنها توضیح داده‌اند که این کار در لبنان دو هدف دارد: «از یک طرف عموم مردم در لبنان متوجه اهمیت بازیافت زباله‌ها می‌شوند و از طرف دیگر این کار به تهیه ویلچر منتهی می‌شود.» سایت این موسسه درباره اینکه کدام درهای پلاستیکی را باید تحویل داد، توضیح داده است: «درهایی که تمیز باشند، درهای مواد شوینده خانگی و در بطری‌های نوشیدنی.»

شبکه‌های اجتماعی هم فرصت خوبی برای تعامل درباره این حرکت جهانی ایجاد کرده‌اند. در یکی از بحث‌های مطرح شده افراد نظرشان را درباره جمع‌آوری درهای پلاستیکی برای خرید ویلچر نوشته‌اند. یکی از کاربران گفته به نظرش این کار خیلی هزینه‌بر و بی‌فایده است. اما دیگری در جواب او گفته: «من با چشم خود دیده‌ام که این کار چقدر سودبخش است. من سه ماه است که در بطری جمع می‌کنم. حتی ذوب شدن پلاستیک‌ها در محل بازیافت و صاحب ویلچر شدن یک پسر بچه بعد از این پروسه را دیده‌ام. او به اندازه وزن خودش در بطری جمع کرده بود.»

بی‌نهایت پروژه در جهان برای تبدیل کردن درهای بی‌مصرف پلاستیکی به ویلچر در جریان است. حرکتی که انسان‌دوستی و حفاظت از محیط‌زیست را به هم پیوند زده و از زباله، راهی برای زندگی بهتر  می‌سازد.