از اعتراض های خیابانی تا فرش قرمزهای تجاری

قدم زدن در هوای سرد و بارانی و خوردن بستنی، همانقدر که برای برخی عجیب به نظر می رسد برای برخی دیگر جالب و هیجان انگیز است. موضوع قرارداد تجاری اروپا و کانادا هم دقیقا به همین ترتیب طرفدار و مخالف دارد. به عقیده مخالفان عمدتا اروپایی، کانادایی ها برای کشورشان ارمغانی به جز مشکلات زیست محیطی و تجاری رقم نخواهند زد، درحالی که موافقان معتقدند شیرینی این قرارداد بی شباهت به همان بستنی یخی در هوای دل انگیز بارانی نیست.

از روزهای پیش از تصویب ستا تاکنون، مخالفان بیکار ننشسته اند و تلاش کرده اند اعتراض های خود را به انواع و اقسام روش ها نشان دهند. از شیرجه زدن در آب های سرد تا پوشیدن لباس های قرمز و تجمع در برابر ساختمان پارلمان اتحادیه اروپا، انواع روش های جماعت معترض را تشکیل می دادند. با این وجود هر یک از شهروندان، تجار و سیاستمداران اروپایی به دلایلی با این پیمان مخالف و موافق هستند.

 منطقه والون بلژیک کانون تناقضات است

بلژیک جزو کشورهایی است که هر دو گروه مخالفان و موافقان را در خود جای داده است؛ دو گروهی که برای رسیدن به خواسته های خود تلاش بسیاری کرده اند. یکی از مناطق مهم اقتصادی و سیاسی بلژیک والونی است. این منطقه نیز از موج مخالفان و موافقان در امان نمانده و طی روزهای گذشته شاهد اعتراضاتی گسترده بود. در این میان سیاستمداران این منطقه نیز با ارسال بیانیه ای رسمی به دولت بلژیک خواستار بازبینی شرایط موجود و لغو پیمان تجاری با کانادا، توسط دولت بلژیک شدند. 

آندره آنتوان، رئیس منطقه والونی در گفت وگو با خبرنگاران گفت:  «امیدوارم تصور نکنید پارلمان والونی در پی کسب شهرت است. در حقیقت ما خواسته های مشخصی داریم که اگر دوستان کانادایی و همچنین شورا و کمیسیون اروپا به آنها احترام نگذارند، ما توافقنامه را تصویب نخواهیم کرد. این توافقنامه تنها پس از تصویب در پارلمان های ملی اجرایی خواهد شد. پارلمان والونی هم دارای موقعیت و جایگاه پارلمان ملی است.»

این اعتراض تا حدی جدی شد که مقام های ارشد تجارت و سیاست بلژیک در مورد مواضع منطقه والونی حساس شدند. دیدیه ریندرز، وزیر امور خارجه بلژیک در خصوص نظر مقامات سیاسی محلی والونی و رسمی شدن موافقت کشورش با این قرارداد گفت:  «با امضای قرارداد محلی، برترین توافق تجاری اتحادیه اروپا با یکی از شرکای نزدیکش، نهایی می شود؛ توافقی مبتنی بر ارزش ها و قوانین مشترک.»

اما تناقض جالب اینجاست که برخلاف سیاستمداران، برخی از کارآفرینان منطقه والونی از این توافقنامه استقبال می کنند. فیلیپ بولِ، مدیر شرکت «اسکای لین اپتیک» در این زمینه گفت:  «مشتریان ما در اقصی نقاط جهان هستند و می خواهند که ما در قاره های مختلف به آنها خدمات بدهیم. ما روی قطعات کوچک کار می کنیم و باید خیلی سریع محصولات را تحویل مشتری دهیم. این توافقنامه به ما امکان می دهد که بدون پرداخت تعرفه گمرکی و انجام کارهای اداری، محصولات را از کارخانه ها به انبارهایی که داریم، بفرستیم.»

چرا مخالفان و موافقان مواضعی مشابه دارند؟

اگر مروری بر اخبار و اطلاعات منتشر شده در فضای رسانه های خارجی و داخلی داشته باشید، متوجه خواهید شد که نقاط ضعف و قوت پیمان ستا، بسیار نزدیک به هم ارزیابی می شوند؛ نقاطی که مرکز اصلی توجه شان بر آینده تجارت دو منطقه اروپا و کاناداست.

اما تشابه نظرها دقیقا چگونه هویدا می شود؟ پاسخ به امیدها و نا امیدی ها معطوف است. به نظر می رسد بسیاری از تولیدکنندگان اروپایی امیدوارند ورود به بازار کانادا، مقدمه ای برای دسترسی آنها به بازار آمریکا شود؛ بازاری پر زرق و برق و سرشار از مشتری های مصرف گرا و دست به نقد.

این درحالی  است که مخالفان تجارت آزاد میان اروپا و آمریکای شمالی معتقدند با این توافق و باز شدن بیش از پیش پای شرکت های چندملیتی به قاره سبز، قوانین و استانداردهای محیط زیستی و غذایی اتحادیه اروپا زیر پا گذاشته خواهند شد و کسب و کارهای محلی متضرر می شوند.

براساس قوانین رسمی پیمان ستا، ۹۸ درصد تعرفه های گمرکی در مبادلات بین کانادا و کشورهای اتحادیه اروپا لغو می شود. مخالفان این پیمان می گویند امضای چنین قراردادهایی به ضرر کسب و کارهای کوچک است.

آنها معتقدند قراردادهای اینچنینی، چارچوب چندان منظمی ندارند و به مرور زمان شکاف های تجاری این قرارداد مانع از پیشرفت اقتصادی کشورهای اروپایی خواهد شد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اقتصادی، این موضوع، همان پاشنه آشیل پیمان ستا محسوب می شود. نقطه ای نا امن که از دید مخالفان می تواند صنایع خرد و متوسط کشورهای اروپایی را تخریب کند. این موضع باعث شده صاحبان کسب و کارهای کوچک و محلی و شهروندان بسیاری از شهرهای اروپا، نسبت به این پیمان موضع گیری بدبینانه و منفی پیدا کنند و به عضو ثابت معترضان ستا تبدیل شوند.

ارتباط با نویسنده: [email protected]