یکی از اصلیترین مشکلات شرکتهای دانشبنیان تامین مالی و جذب سرمایهگذار است از طرفی خود این شرکتها به دلیل ضعف در مسائل اقتصادی توان لازم برای جذب سرمایهگذار را ندارند و از طرف دیگر پارکهای علم و فناوری و مراکز رشد هم نسبت به این موضوع بیتفاوتند. این در حالی است که زمینههای تجاریسازی برای محصولات و خدمات این شرکتها مسیر دشواری را پیش رو دارد.
در یک نگاه کلی باید در گام اول این مسئله بررسی و آسیبشناسی شود و نهادهای متولی با همراهی و همگامی به رفع مسئله اقدام کنند اما ذکر چند نکته ضروری است. نکته اول اینکه بسیاری از سرمایهگذاران نسبت به فرصتهای موجود در این بازار شناختی ندارند بنابراین باید فرهنگسازی مناسبی صورت گیرد، همایشهای سرمایهگذاری برای پارکها برگزار شود و دموهای عمومی برای جذب سرمایهگذار در نظر گرفته شود.
نکته دیگری که میتوان به آن اشاره کرد تصوری است که سرمایهگذاران در تعریف ریسک برای حضور در شرکتهای نوآور دارند، سرمایهگذاران ما نمیخواهند در حوزههای ریسکپذیر و بالطبع سودآور سرمایهگذاری کنند. نکته سوم اینکه ساختار اقتصادی بیمار سرمایهگذاران و صاحبان سرمایه را به سمت بازارهای واسطهای پیش میبرد.در سالهای اخیر این موضوع کمر تولید و فعالیتهای تولیدی را شکسته و هیچ اقدامی برای جلوگیری از این امر صورت نگرفته است.
نکته چهارم این است که به دلیل ساختار درون سازمان و ماهیت این شرکتها توان و تخصص لازم برای جذب سرمایهگذار وجود ندارد، این مشکل یک وقت در پلان اقتصادی بروز میکند که نمیتواند سرمایهگذار را مجاب کند، یک موقع در فنون مذاکره ظهور مییابد که باز هم موجب ناکامی در جذب سرمایهگذار میشود و...
بنابراین اگر بخواهیم یک تصور کلی از مشکلات تامین مالی ارائه دهیم میتوان گفت بخشی به مشکلات درونی معطوف است و ساختار نامناسبی که شکل گرفته، که این امر را میتوان با آموزشهای مناسب و برگزاری دورههای آموزشی برای تشکیل تیمهای کاری و افزایش اطلاعات اقتصادی این شرکتها برطرف کرد.
بخش دیگر هم به طرف سرمایهگذار برمیگردد که نیازمند زمان و اصلاح فرهنگ سرمایهگذاری است.بخش سوم را هم باید در نهادهای متولی جستوجو کرد. این نهادها باید در گام اول نگرش خود را در مواجهه با شرکتهای نوآور تغییر دهند و در گام بعدی با درک صحیحی از مسئله در رفع مشکلات این شرکتها تلاش کنند.
مدیرعامل شرکت دانشبنیان سیفتال