باقیمانده‌های خوشمزه

شیوه آشپزی و دستور غذا‌ها براساس ذائقه و شرایط اقلیمی یا وضعیت مالی، سلامتی و سن افراد هر شهر و کشوری متفاوت بوده و یکسان نیست؛ از طرفی همان‌قدر تنوع در روش‌های نگهداری یا استفاده مجدد از باقیمانده غذا‌ها وجود دارد، اما دورریختن باقیمانده غذای طبخ شده در هیچ کشور، فرهنگ و مذهبی کاری درستی نیست. هیچ آشپزی نمی‌تواند ادعا کند همیشه به اندازه و به میزان کافی غذا می‌پزد. درحالت ایده‌آل بهتر آن است برای هر وعده غذایی‌ و فقط به میزان لازم و با مواد تازه غذا پخت اما درعمل به دلایل مختلف این کار هر روز و برای همه امکان‌پذیر نیست. 

نداشتن وقت کافی برای خرید و آشپزی بسیاری از کارمند‌ها ‌یا دانشجویان را به رستوران‌ها می‌کشاند. گاهی وعده غذای رستوران هم زیاد است که با وجود قابل خوردن بودن، تبدیل به زباله می‌شود. در اروپا اگر غذا در بشقاب باقی بماند، پیشخدمت حتما می‌پرسد که آیا غذا را دوست نداشتید یا کیفیت و پخت خوبی نداشته؟ و اگر بگویید که فقط حجم غذا برای شما زیاد بوده، بلافاصله می‌پرسد: «آیا لازم است بقیه غذای شما را برای بردن بسته‌بندی کنم؟»بیشتر غذاهای اروپایی را برعکس غذاهای آسیایی می‌توان راحت‌تر به اندازه تعداد افراد حاضر کرد و برای یک وعده غذایی پخت.

اگر هم غذا اضافه بماند، از آن برای درست کردن نوع دیگری غذا یا برای مصرف ساندویچ یا سالادهای سرد استفاده می‌کنند، اما کمتر کسی غذای یکبار پخته یا سرخ شده را دوباره گرم می‌کند. در بسیاری از خانواده‌ها غذای پخته‌شده ظهر یا شب را حداکثر یک روز برای مصرف وعده دیگری نگه می‌دارند.

نگهداری بیشتر از یک روز از غذای پخته شده، با در نظر گرفتن نوع غذا، روش طبخ و مواد داخل آن ‌یا شرایط نگهداری متفاوت است، اما گاهی به هر علت، باقی غذا را متاسفانه باید دور ریخت. در آلمان، باقیمانده نان که قابل خوردن نیست یا میوه خراب شده یا ساقه و برگ سبزی را درسطل جدا ریخته‌ که در ‌‌نهایت تبدیل به کود یا غذای دام می‌شوند و آنها را همراه با دیگر زباله‌ها یکجا دور نمی‌ریزند.  امروز از تکنولوژی هم برای دور نریختن غذا می‌توان استفاده کرد.

در بسیاری از شهر‌های اروپا، کسی که غذای اضافی دارد، در سایت‌های مخصوص به متقاضی غذا اعلام کرده یا در‌حال‌حاضر توسط اپلیکیشن‌های روی گوشی‌های هوشمند موبایل، به دانشجو‌ها یا هرکسی که در اطراف آنهاست و وقت آشپزی ندارد، اطلاع می‌دهند که مثلا «من گوشت با سبزیجات پخته، برای دو نفر اضافه دارم» و اگر کسی خواست، غذا را دریافت می‌کند. بعضی از دانشجویان ‌یا کارمند‌ها قرار می‌گذارند و با هم به خرید می‌روند و هر روز یکی، برای خود و خانواده دیگری غذا می‌پزد.

معمولا اعضای خانواده که هرکدام ساعت‌های مختلف به خانه می‌رسند، به مقدار لازم خود، از غذا برداشته و فقط آن را گرم می‌کنند. در این روش چون قبلا میزان مصرف محاسبه می‌شود، معمولا غذایی اضافه نمی‌ماند و در وقت، هزینه رفت‌وآمد، انرژی برق و گاز و کارهای خانه هم صرفه‌جویی می‌شود. نگه‌داشتن غذای پخته شده یا استفاده از مواد‌غذایی یخ‌زده یا نیم‌پز که خودمان آماده کرده‌ایم یا خریده‌ایم، به‌صرفه و سالم‌تر از غذای رستوران‌ها‌ست.

با آنها به سرعت و به اندازه لازم و به حد نیاز می‌توان غذاپخت و در زمان آشپزی و هزینه‌ها هم صرفه‌جویی می‌شود. بزرگ‌ترین دشمن و از بین برنده باقیمانده غذا همیشه زمان نیست، بیشتر اوقات، «ظرف» آن است. با استفاده از ظروف یکبار مصرف «غیراستاندارد» که مناسب یخ‌زدگی ‌یا غذای گرم نیستند، غذا را نگه داشته و سلامتی را دور می‌ریزیم. چون در اثر مجاورت سرما ‌یا گرما سم آزاد شده وارد غذا شده و امکان مبتلا شدن به انواع بیماری و سرطان را قطعی می‌کند.