دور تازه فشار به بانک ها در راه است؟

آسان‌ترین کار نزد برخی مسئولان صنعت ایران فشار آوردن به بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات تکلیفی است. این روش یادگار دهه است که بانک‌های ایرانی دولتی بودند و بانک خصوصی هنوز متولد نشده بود و به نظر می‌رسد به‌رغم سپری شدن سه دهه از آن روزها، هنوز نزد مدیران صنعتی طرفدار دارد. بر پایه این روش و این نگاه، اگر فردی به هر دلیل توانست یک بنگاه صنعتی در اندازه‌های مختلف و تولید هر کالایی راه‌اندازی کند تا آخر و تا روزی که وی علاقه‌مند به تعطیل شد، باید از او حمایت کرد. این حمایت روزی بستن تعرفه‌های بالا بر واردات کالای مشابه است، روزی حمایت ارزی است که بر پایه آن می‌توان و باید به صنعت ارز ترجیحی داد و روزی هم دادن اعتبارات ارزان و تکلیفی است.

اوج حمایت‌های مالی از بنگاه‌های صنعتی در دولت نهم و ذیل عنوان طرح‌های زودبازده بود که رقمی معادل 20هزار میلیارد تومان (آن روزها هر دلار معادل هزار تومان بود) از منابع بانک‌ها مطابق دستور و اراده سیاسی دولت وقت به متقاضیان احداث بنگاه‌ها داده شد. به نظر می‌رسد روش عرضه منابع بانک‌ها به بنگاه‌های دارای مشکل که نسخه بدیل طرح‌های زودبازده است در کانون توجه قرار گرفته است.

محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت و همچنین محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در چند ماه اخیر با بیان اینکه رقمی معادل 16هزار میلیارد تومان به صاحبان 7هزار بنگاه مشکل‌دار تخصیص داده می‌شود، کلید فشار به منابع بانکی را زده‌اند، مگر اینکه برای تامین این میزان اعتبار جز منابع بانکی دنبال منابع دیگر باشند. این وضع به نظر می‌رسد به جای تهدیدآمیزی رسیده است که رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران در نشست عمومی نسبت به وقوع این پدیده هشدار داد. در حالی که بانک‌ها روزهای سختی را به لحاظ دخل و خرج و رقابت نابرابر با موسسه‌های مالی غیرمجاز پشت‌سر می‌گذارند و در حالی که بانک مرکزی نیز از هر فرصتی برای فشار به بانک‌ها استفاده می‌کند، این هشدار رئیس اتاق تهران را باید جدی گرفت.

اعطای 16هزار میلیارد تومان منابع بانکی به شرکت‌هایی که توانایی ماندگاری نداشته‌اند دور ریختن پول مردم نیست؟

عضو شورای سردبیری