پیشرفت تکنولوژی این روزها روی همه جنبه های زندگی مردم جهان تأثیر گذار است. شاید اصلاً دلیل خیلی از کم حوصلگی های انسان امروز همین پیشرفت هایی است که هدف اصلی اش راحت تر کردن زندگی مردم است.
یکی از مهم ترین نتایج پیشرفت تکنولوژی این است که ما سال هاست دیگر به هم نامه نمی نویسیم. وقتی ایمیل و تازه تر از ایمیل (شبکه های اجتماعی) هستند، چه لزومی به نامه نوشتن است. دخالت تکنولوژی در کار شرکت های پستی البته تنها محدود به حذف نامه های کاغذی نیست و به نظرمی رسد ارسال بسته های پستی را هم از آن خود کرده است.
اگر روند پیشرفت تکنولوژی با همین سرعت ادامه یابد، مرکز خدمات پستی آمریکا باید غزل خداحافظی را بخواند. این را مطالعه تازه ای روی شرکت های مثل آمازون و اوبر نشان می دهد که تحویل بسته های مختلف و کار لجستیکی بخش بنیادین مدل کسب وکاری آنهاست.
شرکت خدمات پستی آمریکا (USPS) به ذات کار لجستیک انجام نمی دهد، اما این خدمات هم می تواند بخش مهمی از کار این نهاد دولتی در آمریکا باشد. خدمات لجستیک طبق تعریف یعنی حمل، ذخیره و توزیع کالاها، خدمات و اطلاعات از جمله پردازش و تأمین سیستم های موردنیاز برای پشتیبانی فعالیت ها.
صنعت 4 تریلیون دلاری لجستیک در آمریکا اکنون همزمان با پیشرفت و پویایی خود با فرصت ها و تهدیدهایی برای شرکت خدمات پستی این کشور همراه است. شرکت خدمات پستی آمریکا سال ها با رساندن بسته ها و امانتی های مشتریان به دست آنها سودهای بالا برای خود داشته و کسب وکاری پررونق بوده است، اما حالا با پیدا شدن رقبایی چون آمازون و گوگل، شرکت خدمات پستی آمریکا در بازار رقابت احساس خطر کرده است.
پیشرفت های تکنولوژی به شرکت های کوچک این امکان را داده تا با شرکت هایی که به طورسنتی در کار تحویل بسته های پستی هستند، رقابت کنند. این شرکت ها معمولاً جمعیت و منطقه جغرافیایی محدودی را پوشش می دهند، اما در همین شرایط کسب وکاری مورداعتماد مشتریان می شوند.
برای مثال رساندن بسته های پستی به دورترین نقاط یک منطقه یا شهر دیگر فقط در انحصار شرکت های پستی نیست. این شرکت ها با حضور رقبایی چون آمازون، اوبر و گوگل دیگر نمی توانند روی ضروری و مقرون به صرفه بودن خدمات خود مانور دهند.
شرکت هایی مثل اوبر روز به روز قدرت بیشتری در تحویل بسته های پستی در کوتاه ترین زمان پیدا می کنند. این شرکت ها حتی قدرت این را پیدا کرده اند که بسته را مستقیم به دست مصرف کننده نهایی برسانند و واسطه ها را در این چرخه حذف کنند. در دنیای جدید امکان ارسال بسته ها نه فقط برای نشانی های مشخص بلکه به هر جایی که مشتری بخواهد وجود دارد. قیمت ها هم در این نوع خدمات پایین تر است، بنابراین مشتری ها خدمات شرکت های دیگر را به پست ترجیح می دهند.
علاوه براینها، با مستقل تر شدن شرکت هایی چون آمازون، شرکت خدمات پستی آمریکا حتی نمی تواند روی همکاری مشترک با این شرکت ها حساب باز کند چون شرکتی مثل آمازون قادر است همه کارها را خودش انجام دهد. آمازونی ها از آوریل سال گذشته میلادی سرانجام پس از دو سال تلاش توانستند مجوز استفاده از پهپاد را برای ارسال بسته های پستی و کالا بگیرند. دولت آمریکا البته محدودیت هایی را برای این شرکت قائل شده، اما مهم مجوزش بود که آمازون موفق به دریافت آن شده است. گوگلی ها هم دو ماه پیش مجوز استفاده از پهپادها برای ارسال کالا و بسته های پستی را گرفتند. بنابراین هرچه بیشتر پیش می رویم کار شرکت خدمات پستی سخت تر می شود.
اما شرکت خدمات پستی آنقدر خوشنام و قدیمی هست که بتواند خدمات تازه و متنوع زیادی را ارائه کند. برای مثال می تواند فضاهای در اختیار خود را به کسب وکارها اجاره داده و در سود کسب وکار شریک شوند. شرکت پست با این مدل کسب وکار می تواند هم خودش سود کند، هم به پا گرفتن کسب وکاری دیگر کمک کرده و هم از خاک خوردن انبارها و ساختمان هایش پیشگیری کند.
برای مشتری های دنیای تجارت الکترونیک مهم خدمات پس از فروش است. این فرصت بسیار خوبی برای شرکت خدمات پستی است که وارد ماجرا شده و با برنامه های مشخص بسته هایی را که رساندن آنها به مشکل می خورد یا مسیرشان عوض می شود، به دست صاحبان شان برساند. رصد بهتر اطلاعات و گسترش بخش جمع آوری داده ها نیز به روی پا ماندن شرکت خدمات پستی کمک می کند.
با این تفاسیر هرچند وضعیت شرکت خدمات پستی در آمریکا زیرتیغ و سخت به نظرمی رسد، اما شرکت های پست در سایر نقاط دنیا نشان داده اند که با ارائه خدماتی لجستیکی هدفدار و دارای ارزش افزوده می توانند فرصت های خوبی برای رشد خود حتی در بحبوحه پیشرفت تکنولوژی دست وپا کنند.
در چنین شرایطی شرکت خدمات پستی آمریکا تنها در یک صورت می تواند به ادامه کار خود امیدوار باشد. ویراژ پهپادهای شرکت های بزرگ در آسمان به زودی بسیار بیشتر از این خواهد شد، پس تنها راه باقی ماندن این است که پست با برنامه ریزی و هدفمندی بیشتر پیش برود.